Το αγαπημένο μου βιβλίο είναι ο «Ρέος,
ο καλύτερος φίλος». Πρόκειται για έναν αρουραίο που δεν ήταν πολύ ωραίος,
όμως ήταν πολύ σπουδαίος: ήταν ο καλύτερος των φίλων, που χάριζε τα πάντα και
έλεγε συνέχεια «ΝΑΙ». Για παράδειγμα, όταν ο φίλος του ο Φώντας ο ελέφαντας του
ζήταγε να παίξουν μπάσκετ, αυτός με κίνδυνο της ζωής του απαντούσε «βεβαίως». Όταν
η Πόπη η αντιλόπη του ζητούσε να της κρατήσει τα παιδιά, αυτός δεχόταν, αν και
κουραζόταν. Αν ο Τάγκος ο ουρακοτάγκος ήθελε να φτιάξει καινούρια φωλιά, φώναζε
τον Ρέο.
Ένα πρωί όμως ο Ρέος ξύπνησε άρρωστος. Τότε, κάλεσε τους φίλους του αλλά
κανείς δεν πήγε. Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή: ήταν ο Τίκι το ποντίκι. Ξετρύπωσε
από μια τρύπα και πήγε τον Ρέο στο γιατρό. Ο γιατρός του είπε ότι χρειάζεται
επειγόντως ΑΓΑΠΗ. Τότε, ανέλαβε να τον βοηθήσει ο Τίκι. Όταν ο Ρέος έγινε καλά,
ο Τίκι του έκανε πάρτι έκπληξη με όλους τους φίλους του. Αυτοί του υποσχέθηκαν
ότι θα είναι για πάντα φίλοι του.
Αυτό το βιβλίο μου άρεσε γιατί δείχνει ότι είναι καλό να έχουμε φίλους, όμως
δεν πρέπει να τους εκμεταλλευόμαστε.
Ακόμα, όταν ο φίλος μας έχει ανάγκη, πρέπει να τρέχουμε γρήγορα κοντά του.
Σπύρος Λιναρδάτος
Β1
